ﯾﻪ ﺭﻭﺯ ﺗﻮ ﺍﻭﻥ ﺭﻭﺯﺍﯼ ﺩﻭﺭﮐﻨﺎﺭ ﺍﻭﻥ ﺑﺮﮐﻪ ﯼ ﻋﻮﺭﻭﻗﺖ ﻧﻤﺎﺯ ﺑﯿﺪ ﻫﻮﺭﭼﺸﺎﻡ ﺑﻪ ﺭﺍﻩ ﺑﺮﮐﻪ ﺑﻮﺩﻭﻗﺖ ﺍﺫﻭﻥ ﺗﻨﮓ ﻏﺮﻭﺏﻭﻗﺖ ﻗﻨﻮﺕ ﻧﯿﻠﻮﻓﺮﻫﻤﻮﻥ ﺯﻣﻮﻥ ﮐﻪ ﺟﻐﺪ ﮐﻮﺭ، ﺩﻟﺶ ﭘﺮ ﺍﺯﮐﻨﺎﯾﻪ ﺑﻮﺩﺻﺪﺍﺕ ﺯﺩﻡ ﻧﯿﻮﻣﺪﯼﺭﻭﺯﺍ ﮔﺬﺷﺖﺷﺒﺎ ﮔﺬﺷﺖﻭﻗﺖ ﻧﻤﺎﺯ ﺻﺒﺢ ﮔﺬﺷﺖﻋﺼﺮﺍﯼ ﻋﺎﺷﻘﯽ ﮔﺬﺷﺖﺷﺒﺎﯼ ﺑﯿﺪﺍﺭﯼ ﮔﺬﺷﺖﻧﯿﻮﻣﺪﯼ، ﻧﯿﻮﻣﺪﯼ

ﺍﮔﻪ ﻗﻠﺒﻤﻮ ﺷﮑﺴﺘﯽ ﺑﻪ ﻓﺪﺍﯼ ﯾﮏﻧﮕﺎﻫﺖ ﺍﯾﻦ ﻣﻨﻢ ﭼﻮﻥ ﮔﻞ ﯾﺎﺱﻧﺸﺴﺘﻢ ﺳﺮ ﺭﺍﻫﺖ ﺗﻮ ﺑﺒﯿﻦ ﻏﺒﺎﺭ ﻏﻢ ﺭﻭﮐﻪ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﺮ ﻧﮕﺎﻫﻢ ﺍﮔﻪ ﻣﻦ ﻧﻤﺮﺩﻡ ﺍﺯﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺑﺪﻭﻥ ﮐﻪ ﺭﻭﺳﯿﺎﻫﻢ ﺍﮔﻪﻋﺎﺷﻘﯽ ﯾﻪ ﺩﺭﺩﻩ ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﺍﯾﻦ ﺩﺭﺩﻧﺪﯾﺪﻩ ﺗﻮ ﺑﮕﻮ ﮐﺪﺍﻡ ﻋﺎﺷﻖ ﺭﻧﺞ ﺩﻭﺭﯼﻧﺪﯾﺪﻩ ﺍﮔﻪ ﻋﺎﺷﻘﯽ ﮔﻨﺎﻫﻪ ﻣﺎ ﻫﻤﻪ ﻏﺮﻕﮔﻨﺎﻫﯿﻢ ﻣﯿﻮﻥ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺁﺩﻡ ﯾﻪ ﻏﺮﯾﺐ ﻭﺑﯽ ﭘﻨﺎﻫﯿﻢ ﺗﻮ ﺑﺒﯿﻦ ﺑﻪ ﺟﺮﻣﻪ ﻋﺸﻘﺖﭘﺮﻩ ﭘﺮﻭﺍﺯﻣﻮ ﺑﺴﺘﻨﺪ ﺗﻮ ﻧﺪﯾﺪﯼ ﻣﻨﻪﻣﻐﺮﻭﺭ ﭼﻪ ﺑﯽ ﺻﺪﺍ

ﻋﺸﻖ ﻳﻌﻨﻲ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﺑﻲ ﻏﺒﺎﺭ ﺩﻓﺘﺮﻱ ﺍﺯ ﺷﻌﺮ ﻭ ﺍﺯ ﻋﻄﺮ ﺑﻬﺎﺭ ﻋﺸﻖ ﻳﻌﻨﻲ ﻳﻚ ﺗﻤﻨﺎ , ﻳﻚ ﻧﻴﺎﺯ ﺯﻣﺰﻣﻪ ﺍﺯ ﻋﺎﺷﻘﻲ ﺑﺎ ﺳﻮﺯ ﻭ ﺳﺎﺯ ﻋﺸﻖ ﻳﻌﻨﻲ ﭼﺸﻢ ﺧﻴﺲ ﻣﺴﺖ ﺍﻭ ﺯﻳﺮ ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺩﺳﺖ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺍﻭ ﻋﺸﻖ ﻳﻌﻨﻲ ﻣﺎﺗﻬﺐ ﺍﺯ ﻳﻚ ﻧﮕﺎﻩ ﻏﺮﻕ ﺩﺭ ﮔﻠﺒﻮﺳﻪ ﺗﺎ ﻭﻗﺖ ﭘﮕﺎﻩ ﻋﺸﻖ ﻳﻌﻨﻲ ﻋﻄﺮ ﺧﺠﻠﺖ ....ﺷﻮﺭ ﻋﺸﻖ ﮔﺮﻣﻲ ﺩﺳﺖ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﻋﺸﻖ ﻋﺸﻖ ﻳﻌﻨﻲ "ﺑﻲ ﺗﻮ ﻫﺮﮔﺰ ...ﭘﺲ ﺑﻤﺎﻥ " ﺗﺎ ﺳﺤﺮ ﺍﺯ ﻋﺎﺷﻘﻲ ﺑﺎ ﺍﻭ ﺑﺨﻮﺍﻥ ﻋﺸﻖ ﻳﻌﻨﻲ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺩﺍﺭﻱ ﻧﻴﻢ ﻛﻦ ﺍﺯ ﺑﺮﺍﻳﺶ ﻗﻠﺐ ﺧﻮﺩ ﺗﻘﺪﻳﻢ ﻛﻦ +

ﺍﺯ ﮐﺠﺎ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﯼ ﺍﯾﻨﻬﻤﻪ ﺁﻩ ﻭ ﻓﻐﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮐﺠﺎ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍ ﯼ ﺳﯿﻨﻪ ﺁﺗﺲ ﻓﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮐﺠﺎﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﯼ ﺗﻮ ﮔﺮﺍﻥ ﺟﺎﻥ ﻭ ﮔﺮﺍﻥ ﺑﺎﺭ ﻭ ﮔﺮﺍﻥ ﺩﻝ ﮔﺸﺘﻪ ﺍﯼ ﺍﯾﻨﻬﻤﻪ ﺟﻨﺲ ﮔﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮐﺠﺎﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﯼ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﺧﯿﻞ ﺁﺩﻣﻬﺎﯼ ﺑﯽ ﺩﺭﺩ ﺷﺮﯾﻒ ﺍﯾﻨﻬﻤﻪ ﺩﺭﺩ ﻧﻬﺎﻥ ﺍﺯ ﮐﺠﺎ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﯼ ﻗﻬﺮﻣﺎﻥﺍﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﺩﺭ ﮔﺮﺍﻧﯽ ﮔﺸﺘﻪ ﺍﯼ ﺍﻓﺘﺨﺎﺭ ﺑﯽ ﻧﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮐﺠﺎ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﯼ ﺯﯾﺮ ﺑﺎﺭ ﺧﺮﺟﯽ ﻭ ﺯﯾﺮﻓﺸﺎﺭ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﯾﻨﻬﻤﻪ ﺯﻭﺭ ﻭ ﺗﻮﺍﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮐﺠﺎ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﯼ ﺟﺮﺍﺕ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﻥ ﺑﺎ ﺟﯿﺐ ﺳﻮﺭﺍﺥ ﻭﺗﻬﯽ ﺩﺭ ﻣﻐﺎﺯﻩ ﯾﺎ ﺩﮐﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮐﺠﺎ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﯼ ﻧﻖ ﻭ ﻧﻮﻕ ﻭ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﻭ ﺍﻧﺘﻘﺎﺩﺍﺕ ﺭﺍ ﺑﺒﺮ ﺍﯾﻦﺩﺭﺍﺯﯼ ﺯﺑﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮐﺠﺎ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﯼ ﻧﺎﻟﻪ ﻭ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﺗﻮ ﮔﻮﺵ ﻓﻠﮏ ﺭﺍ ﭘﺎﺭﻩ ﮐﺮﺩ ﺍﯾﻦ ﮔﺸﺎﺩﯼ ﺩﻫﺎﻥﺭﺍ ﺍﺯ ﮐﺠﺎ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﯼ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﺗﻮ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﺑﺎﺩ ﺍﻣﺎ ﻧﺎﻓﻼ ﺗﻮ ﮐﻠﯿﺪ ﻫﻔﺖ ﺧﻮﺍﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮐﺠﺎ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﯼﺗﻮ ﻋﻘﯿﻢ ﻭ ﻫﻤﺴﺮﺕ ﻧﺎﺯﺍ ﺑﮕﻮ ﭘﺲ ﺍﯾﻨﻬﻤﻪ ﺑﭽﻪ ﻫﺎﯼ ﺣﯿﻒ ﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮐﺠﺎ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﯼ ﺯﯾﺮﺧﺎﮐﯽ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﯼ ﯾﺎ ﻗﻠﮏ ﺑﭽﻪ ﺷﮑﺴﺖ ﺳﮑﻪ ﻫﺎﯼ ﺩﻩ ﻗﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮐﺠﺎ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﯼ ﺳﮑﻪﻫﺎﯾﺖ ﭘﻮﻝ ﺧﺮﺩ ﻭ ﺁﺭﺯﻭﻫﺎﯾﺖ ﮐﻼﻥ ﺍﯾﻨﻬﻤﻪ ﺧﺮﺩ ﻭ ﮐﻼﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮐﺠﺎ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﯼ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﺑﺮﺝ ﻭﻭﯾﻼﻫﺎﯼ ﺍﯾﻦ ﺷﻬﺮ ﺑﺰﺭﮒ ﺍﯾﻦ ﺧﺮﺍﺑﻪ ﺁﺷﯿﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮐﺠﺎ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﯼ ﺟﺎﯼ ﺳﻨﮓ ﺍﺯ ﭘﯿﺖ ﺭﻭﻏﻦﺧﺎﻧﻪ ﺭﺍ ﮐﺮﺩﯼ ﺑﻨﺎ ﺭﻭﻏﻦ ﻗﻮﯼ ﻭ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮐﺠﺎ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﯼ ﺭﺧﺘﺨﻮﺍﺏ ﺗﻮ ﭼﻤﻦ ﻫﺎﯼ ﻟﻄﯿﻒﭘﺎﺭﮎ ﻫﺎ ﺍﯾﻦ ﻟﺤﺎﻑ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮐﺠﺎ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﯼ ﮔﺮ ﺩﺭ ﻋﻤﺮ ﺧﻮﺩ ﻧﺪﯾﺪﯼ ﺳﻔﺮﻩ ﻫﺎﯼ ﺭﻧﮓﺭﻧﮓ ﺍﯾﻨﻬﻤﻪ ﺭﻧﮕﯿﻦ ﮐﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮐﺠﺎ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﯼ ﻧﺎﻥ ﻭ ﺧﺸﮏ ﺳﻔﺮﻩ ﺭﺍ ﻓﺮﺿﺎ ﮔﺪﺍﯾﯽ ﮐﺮﺩﻩﺍﯼ ﺍﺷﺘﻬﺎ ﺍﺯ ﺑﻬﺮ ﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮐﺠﺎ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﯼ ﮔﻮﺷﺘﯽ ﺩﺭ ﻻﺑﻼﯼ ﺷﻮﺭﺍﺑﺎﯼ ﺗﻮ ﺑﻮﺩ ﺍﯾﻦ ﺩﻭ ﺗﮑﻪﺍﺳﺘﺨﻮﺍﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮐﺠﺎ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﯼ ﮔﺰ ﺯ ﺍﺳﺘﻨﻄﺎﻕ ﺷﻠﻮﺍﺭ ﻭ ﮐﻼﻫﺖ ﺑﮕﺬﺭﯾﻢ ﺍﯾﻨﻬﻤﻪ ﻭﺻﻠﻪ ﺑﺮﺁﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﮐﺠﺎ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﯼ ﻃﻨﺰ ﻫﺎﻟﻮ ﺭﺍ ﺷﻨﯿﺪﻡ ﮔﻔﺘﻢ ﺁﯾﺎ ﺍﯾﻨﻬﻤﻪ ﺷﻌﺮ ﻭ ﻃﻨﺰ ﻭ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯﮐﺠﺎ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﯼ

ﺩﻝ ﻫﺎﻱ ﺑﺰﺭﮒ ﻭﺍﺣﺴﺎﺱ ﻫﺎﻱ ﺑﻠﻨﺪ،ﻋﺸﻖ ﻫﺎﻱ ﺯﻳﺒﺎ ﻭ ﭘﺮﺷﻜﻮﻩﻣﻲ ﺁﻓﺮﻳﻨﻨﺪ( ﺩﻛﺘﺮ ﻋﻠﻲﺷﺮﻳﻌﺘﻲ (Delhaye bozorg vaehsashayeboland , eshgh hayezibavaporshokoohmiafarinand***************************ﺍﻣﺎ ﭼﻪ ﺭﻧﺠﻲ ﺍﺳﺖﻟﺬﺕ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺗﻨﻬﺎﺑﺮﺩﻥ ﻭ ﭼﻪ ﺯﺷﺖ ﺍﺳﺖ ﺯﻳﺒﺎﻳﻲ ﻫﺎﺭﺍﺗﻨﻬﺎ ﺩﻳﺪﻥ ﻭ ﭼﻪﺑﺪﺑﺨﺘﻲ ﺁﺯﺍﺭﺩﻫﻨﺪﻩ ﺍﻱﺍﺳﺖ ﺗﻨﻬﺎ ﺧﻮﺷﺒﺨﺖ ﺑﻮﺩﻥ! ﺩﺭﺑﻬﺸﺖﺗﻨﻬﺎ ﺑﻮﺩﻥﺳﺨﺖ ﺗﺮ ﺍﺯ ﻛﻮﻳﺮ ﺍﺳﺖ( ﺩﻛﺘﺮ ﻋﻠﻲ ﺷﺮﻳﻌﺘﻲ (Amache ranjistlezatha ra tanhabordan va che zesht astzibayihara tanhadidan va chebadbakhti azar dahande e asttanhakhoshbakhtboodan! darbehesht tanha boodan sakhtarazkavirast*************************** ﺍﻛﻨﻮﻥ ﺗﻮ ﺑﺎ ﻣﺮﮒﺭﻓﺘﻪ ﺍﻱ ﻭﻣﻦ ﺍﻳﻨﺠﺎﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﻴﺪ ﺩﻡ ﻣﻴﺰﻧﻢ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻫﺮﻧﻔﺲ ﮔﺎﻣﻲ ﺑﻪﺗﻮ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺗﺮﻣﻴﺸﻮﻡ .ﺍﻳﻦ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ (ﺩﻛﺘﺮ ﻋﻠﻲﺷﺮﻳﻌﺘﻲ(Aknoon to bamarg rafte e vaman inja tanha be in omiddammizanam keba har nafas gamibe to nazdiktarmishavam.inzendegimanast*************************** ﻭﻗﺘﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺯﻧﺪﮔﯽﮐﻨﻢ،ﺭﺍﻫﻢ ﺭﺍﺑﺴﺘﻨﺪ.ﻭﻗﺘﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺳﺘﺎﯾﺶ ﮐﻨﻢ،ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺧﺮﺍﻓﺎﺕﺍﺳﺖ.ﻭﻗﺘﯽﺧﻮﺍﺳﺘﻢﻋﺎﺷﻖ ﺷﻮﻡ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺩﺭﻭﻍ ﺍﺳﺖ.ﻭﻗﺘﯽﺧﻮﺍﺳﺘﻢﮔﺮﯾﺴﺘﻦ، ﮔﻔﺘﻨﺪﺩﺭﻭﻍﺍﺳﺖ.ﻭﻗﺘﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺧﻨﺪﯾﺪﻥ، ﮔﻔﺘﻨﺪﺩﯾﻮﺍﻧﻪﺍﺳﺖ.ﺩﻧﯿﺎ ﺭﺍ ﻧﮕﻪ ﺩﺍﺭﯾﺪ،ﻣﯿﺨﻮﺍﻫﻢ ﭘﯿﺎﺩﻩ ﺷﻮﻡ (ﺩﻛﺘﺮ ﻋﻠﻲﺷﺮﻳﻌﺘﻲ(Vaghti khastamzendegikonam,raham rabastand.vaghtikhastamsetayeshkonam,goftand khorafatast.vaghti khastam asheghshavamgoftand doroogh ast.vaghtikhastamgeristan,goftanddoroogh ast. vaghtikhastamkhandidan ,goftand divane ast.donya ra negehdaridmikhahampiyadeshavam.*************************** ﺍﮔﺮ ﻗﺎﺩﺭﻧﻴﺴﺘﻲ ﺧﻮﺩ ﺭﺍﺑﺎﻻ ﺑﺒﺮﻱﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺳﻴﺐ ﺑﺎﺵ ﺗﺎ ﺑﺎ ﺍﻓﺘﺎﺩﻧﺖﺍﻧﺪﻳﺸﻪﺍﻱ ﺭﺍﺑﺎﻻ ﺑﺒﺮﻱ ( ﺩﻛﺘﺮﻋﻠﻲﺷﺮﻳﻌﺘﻲ (agar ghader nisti khod rabalabebarihamanande sib bash taba oftadanat andishe erabalabebari*************************** ﺑﻪ ﺳﻪ ﭼﻴﺰﺗﮑﻴﻪﻧﮑﻦ ، ﻏﺮﻭﺭ، ﺩﺭﻭﻍ ﻭﻋﺸﻖ.ﺁﺩﻡ ﺑﺎ ﻏﺮﻭﺭ ﻣﻲ ﺗﺎﺯﺩ،ﺑﺎ ﺩﺭﻭﻍﻣﻲﺑﺎﺯﺩ ﻭ ﺑﺎﻋﺸﻖ ﻣﻲ ﻣﻴﺮﺩ (ﺩﻛﺘﺭ ﻋﻠﯽ ﺷﺮﯾﻌﺘﯽ ¤¤¤¤¤¤

ﺗﻮ ﺩﻝ ﭘﺎﯾﯿﺰﯾﻤﻮﻥ ﻣﺜــــــﻞﺑﻬــــــــﺎﺭﯼ ﮔﻞ ﺁﻗﺎ! ﻭﺍﺳﻤﻮﻥ ﺷﮑﻮﻓﻪ ﯼﺷـــــﺎﺩﯼ ﻣﯿﺎﺭﯼ ﮔﻞ ﺍﻗﺎ! ﻫﻨـﻮﺯﻡﺑﺎﻏﺒـــــــــﻮﻥ ﺷــــــــﺎﺩﯼ ﺍﯾﻦ ﺟﻤﺎﻋﺘﯽﺭﻭﻟﺒﺎﺷﻮﻥ ﮔـﻞ ﻟﺒﺨﻨــــــــــــــﺪ ﻣﯿﮑﺎﺭﯼﮔﻞ ﺁﻗﺎ! ﻭﺍﺳﻪ ﺍﯾﺮﻭﻧﯽ ﺟﻤﺎﻋﺖ ﻫﻨــﻮﺯﻡ ﮐــﻪﻫﻨـــــﻮﺯﻩ ﺩﺍﺩﺍﺵ ﻭ ﻗــﺎﺭﺩﺍﺵ ﻭ ﮐﺎﮐـــﻮ ﻭﺑﺮﺍﺭﯼ ﮔﻞ ﺁﻗﺎ! ﺗﻮ ﺩﻝ ﻣﻠّﺘﯽ ﮐﻪ ﻋﻤـــــﺮﯼﮔﻞ ﺁﻗﺎﺷــﻮﻥ ﺑﻮﺩﯼ ﻣﯽ ﺩﻭﻧﻢ ﮐــــﻪ ﺗـــﺎﻫﻤﯿﺸﻪ ﻣﻮﻧﺪﮔﺎﺭﯼ ﮔﻞ ﺁﻗﺎ! ﺷﺎﻏﻼﻡ،ﻏﻀﻨﻔـﺮﻭ ﻣﻤﺼﺎﺩﻕ ﻭﻋﯿﺎﻝ ،ﻫﻤﻪ ﺵ - ﮐﺎﺭﺷﻮﻥ ﺑﯽﺗــــــﻮ ﺷﺪﻩ ﮔﺮﯾﻪ ﻭﺯﺍﺭﯼ ﮔﻞ ﺁﻗﺎ! ﻫﯿﺸﮑﯽﻧﯿﺲ ﮐﻪ ﺩﻭﺩ ﺑﺪﻩ ﺳﺒﯿﻼﯼ ﺷﺎﻏﻼﻣــــﻮﻃﻔﻠﮑﯽ ﺩﭘﺮﺳﻪ ﻭ ﺗـــــﻮﯼ ﺧﻤــــــﺎﺭﯼ ﮔﻞﺁﻗﺎ! ﭼﯽ ﺑﮕﻢ ﺁﺧـــﻪ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﭼﻦ ﺗﺎ ﻋﻮﺍﻡ ﺑﯽﺳﻮﺍﺕ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻢ ﻭﻗﺘﯽ ﮐــﻪ ﺍﺷﮑﺎﺷﻮﻧﻮ ﺟﺎﺭﯼﮔﻞ ﺁﻗﺎ! ﺍﻟﮑﯽ ﻣﯿﮕﻦ: ﺗﻮ ﻣُﺮﺩﯼ!ﻭﻟﯽ ﻣﻦﺧﻮﺏ ﻣﯿﺪﻭﻧﻢ ﺗــــﻮ ﺑﻬﺸﺖ ﺯﻧﺪﻩ ﺍﯼ ﻭﻣﺸﻐﻮﻝ ﮐﺎﺭﯼ ﮔﻞ ﺁﻗﺎ! ﻋﯿﻦ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﮐﻪ ﺑﻮﺩﯼ؛ﺑﺎ ﺩﻭﮐﻠﻮﻡ ﺣﺮﻑ ﺣﺴﺎﺏ – ﺑﺎﺯﻡ ﺍﻭﻧﺠــــﺎﻫﻔﺘﻪ ﻧﺎﻣـــــﻪ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﺭﯼ ﮔﻞ ﺁﻗﺎ! ﺷﻨﯿﺪﻡﺍﻭﻧﺠــــــﺎ " ﻋﺒﯿﺪ" ﺍﻭﻣﺪﻩ ﺳـــــﺮ ﺩﺑﯿﺮﺗﻪﻣﯿﮕﯿـــــﺮﻩ ﮐﻠّﯽ ﺍﺯﺕ ﺍﺿﺎﻓــــــــﻪ ﮐﺎﺭﯼﮔﻞ ﺁﻗﺎ! ﻭﺍﺳﻪ ﺍﯾﻨﮑــﻪ "ﺳﻮﺯﻧﯽ" ﺩﺳﺘﻪ ﮔﻠﯽﺑﻪ ﺁﺏ ﻧﺪﻩ ﺍﻭﻧــــــــــﻮ ﮐﺮﺩﯼ ﻣﺴﻮﻭﻝﺑﺨﺶ ﺍﺩﺍﺭﯼ ﮔﻞ ﺁﻗﺎ! "ﺍﺷﺮﻑ ﺍﻟﺪﯾﻦ" ﺗﻮﺭﻭﺍﺑﻂ ﻋﻤـــﻮﻣﯽ ﻣﺸﻐــﻮﻟﻪ "ﺩﺧــــﻮ" ﻫﻢﺗــــــﻮ ﻗﺴﻤﺖ ﺣﺴﺎﺑﺪﺍﺭﯼ ﮔﻞ ﺁﻗﺎ! ﺷﻨﯿﺪﻡﻓﺮﺷﺘﻪ ﻫـــــــــﺎ ﻫﯽ ﻣﯿﺬﺍﺭﻥ ﺳﺮﺑﻪ ﺳﺮﺕﻫﯽ ﻣﯿﺮﻥ ﻣﯿﺎﻥ ﻣﯿﮕﻦ : ﺳﻮﻓﺎﻑ ﻧﺪﺍﺭﯼ ﮔﻞﺍﻗﺎ!؟ ﻣﯽ ﺩﻭﻧﻢ ﺗﻮﯼ ﺑﻬﺸﺖ ﺳـــــﻮﮊﻩ ﻓﺖﻭﻓﺮﺍﻭﻭﻧــﻪ ﺑﺎﺯ ﻗﻠﻢ ﺩﺳﺘﺘﻪ ﺩﻧﺒـــــــﺎﻝﺷﮑـــــــــﺎﺭﯼ ﮔﻞ ﺁﻗﺎ! ﺭﻓﻘـــــــــﺎ ﺑﻪﭘﯿﺸﻮﺍﺯﺕ ﺍﻭﻣﺪﻥ ﺑﻬﺖ ﻣﯿﮕــــــﻦ: ﻣﯽﺩﻭﻧﺴﺘﯿﻢ ﻣــــــﺎﺭﻭ ﺗﻨﻬــــﺎ ﻧﻤﯿﺬﺍﺭﯼ ﮔﻞ ﺁﻗﺎ!"ﻓﯿﻨﮕﯿﻠﯽ" "ﺯﺍﻻﺱ" "ﻓﻼﻧﯽ" ﻫﻤﻪ ﯾﺎﺭﺍﯼﻗﺪﯾﻢ ﺗﻮ ﺑﻐـــــــــﻞ ﮔﺮﻓﺘﻨﺖ ﺑﻪ ﺭﺳﻢﯾـــــﺎﺭﯼ ﮔﻞ ﺁﻗﺎ! ﺍﯾﻨﻄﺮﻑ "ﺑﻠﺒﻞ ﮔﻮﯾـــــــﺎ"ﺩﺍﺭﻩ ﭼﻬﭽﻪ ﻣﯽ ﺯﻧﻪ ﺍﻭﻧﻄﺮﻑ ﺑـــﺎﻝ ﻣﯽ ﺯﻧﻪ"ﺧﺮﻭﺱ ﻻﺭﯼ" ﮔﻞ ﺁﻗﺎ! ﺗﻮﯼ ﻗـــــﺎﺏ ﺩﻝﻣﺮﺩﻡ ﻣﯽ ﻣﻮﻧﻪ ﺗـــــﺎ ﺑﻪ ﺍﺑــــﺪ ﯾــــﺎﺩﺗـــــــــــﻮ ﻣﺜﻞ ﯾﻪ ﻋﮑـﺲ ﯾﺎﺩﮔﺎﺭﯼ ﮔﻞ ﺁﻗﺎ!ﻏﯿﺮ ﺩﻭﺭﯼ ﺷﻤــــــــــــﺎ ﺗﻮ ﺩﻟﻤﻮﻥ ﻣﻼﻟﯽﻧﯿﺲ ﮐﻪ ﺍﻭﻧﻢ ﺑﺎ ﯾﺎﺩﺗــــــــــﻮﻥ ﻣﯿﺸﻪﻓﺮﺍﺭﯼ ﮔﻞ ﺁﻗﺎ! ﺑﻪ ﺗﻤﻮﻡ ﺭﻓﻘـــــﺎ ﺳﻼﻡﻣـــــــــــــﺎﺭﻭ ﺑﺮﺳـــــﻮﻥ ﯾﻪ ﺳﻼﻡ ﭘﺮ ﺍﺯﻭﻓـــــــــــﺎ ﻭﺩﻭﺳﺘﺪﺍﺭﯼ ﮔﻞ ﺁﻗﺎ! ﺩﺳﺘﺘﻢ ﮐﻪﺧﻮﺏ ﺷﺪﻩ ﺩﯾﮕــــــــــﻪ ﺑﻬﻮﻧﻪ ﻧﺪﺍﺭﯼ ﭘﺲﻓﺮﺍﻣﻮﺷﺖ ﻧﺸﻪ ﻧﺎﻣﻪ ﻧﮕـــــــــﺎﺭﯼ ﮔﻞ ﺁﻗﺎ!ﺑﯿﺶ ﺍﺯ ﺍﯾـــــﻦ ﻣﺼـﺪّﻉ ﻭﻗﺖ ﺷﺮﯾﻔﺖ ﻧﻤﯽﺷﻢ ﻗﺎﻓﯿــــــــــــﻪ ﺑﺮﺍﻡ ﺁﻭﺭﺩﻩ"ﺑﺪﺑﯿــــﺎﺭﯼ" ﮔﻞ ﺁﻗﺎ!! ﺑﺎﺱ ﺑﺒﺨﺸﯽ ﮐﻪ ﻧﺸﺪﻻﯾﻖ ﺗــــــــﻮ ﺷﻌﺮﯼ ﺑﮕﻢ "ﺑﻮﺍﻟﻔﻀﻮﻝ"ﻣﻮﻧﺪ ﻭ ﯾﻪ ﺩﻧﯿﺎ ﺷﺮﻣﺴﺎﺭﯼ ﮔﻞﺁﻗﺎ ! ...................................

ﺩﮐﺘﺮ ﻋﻠﯽ ﺷﺮﯾﻌﺘﯽ *ﺍﺳﺮﺍﻑﻣﺤﺒﺖ ﺩﻭﺳﺖﺩﺍﺷﺘﻦ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻻﯾﻖﺩﻭﺳﺖﺩﺍﺷﺘﻦ ﻧﯿﺴﺖ، ﺍﺳﺮﺍﻑ ﻣﺤﺒﺖﺍﺳﺖ … ﻋﻘﻞ ﻭ ﻗﻠﺐ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺩﺍﺭﻩﮐﺮﺩﻥ ﺧﻮﺩﺕ ﺍﺯ ﻋﻘﻠﺖ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﮐﻦﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺩﺍﺭﻩ ﮐﺮﺩﻥ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﻗﻠﺒﺖ.ﻗﻄﺎﺭ ﺷﻬﺮ ﺑﺎﺯﯼ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﻓﺮﺍﺩﯼﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﺜﻞ ﻗﻄﺎﺭ ﺷﻬﺮﺑﺎﺯﯼﻫﺴﺘﻨﺪ، ﺍﺯ ﺑﻮﺩﻥ ﺑﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﻟﺬﺕ ﻣﯽﺑﺮﯼﻭﻟﯽ ﺑﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺟﺎﯾﯽ ﻧﻤﯽﺭﺳﯽ. ﺧﻮﺑﯽﺁﺩﻡﻫﺎ ﻭ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺍﺯ ﺧﻮﺑﯽﻫﺎﯼﺁﺩﻡﻫﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﻮﺩﺕ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﺑﺴﺎﺯ. ﭘﺲﻫﺮ ﻭﻗﺖ ﺩﺭ ﺣﻖ ﺗﻮ ﺑﺪﯼ ﮐﺮﺩﻧﺪ ، ﻓﻘﻂﯾﮏ ﺁﺟﺮ ﺍﺯ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﺑﺮﺩﺍﺭ !ﺑﯽﺍﻧﺼﺎﻓﯿﺴﺖ ﺍﮔﺮ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﺧﺮﺍﺏ ﮐﻨﯽﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻣﯿﺨﻮﺍﻫﻢ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺷﺎﯾﺴﺘﻪﺗﻮﺳﺖ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻫﺪﯾﻪ ﺑﺪﻫﺪ، ﻧﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍﮐﻪ ﺁﺭﺯﻭ ﺩﺍﺭﯼ، ﺯﯾﺮﺍ ﮔﺎﻫﯽ ﺁﺭﺯﻭﻫﺎﯼﺗﻮ ﮐﻮﭼﮏ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺷﺎﯾﺴﺘﮕﯽ ﺗﻮﺑﺴﯿﺎﺭ! ﻫﯿﭻ ﻭﻗﺖ ﺍﺯ ﻣﺸﮑﻼﺕ ﺯﻧﺪﮔﯽﻧﺎﺭﺍﺣﺖ ﻧﺸﻮ، ﮐﺎﺭﮔﺮﺩﺍﻥ ﻫﻤﯿﺸﻪﺳﺨﺖ ﺗﺮﯾﻦ ﻧﻘﺶ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦﺑﺎﺯﯾﮕﺮ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ. ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﮔﺮ ﺁﺭﺯﻭﯾﯽﺩﺭ ﺗﻮ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ، ﺑﺪﺍﻥ ﺗﻮﺍﻧﺎﯾﯽ ﺁﻥ ﺭﺍﺩﺭ ﺗﻮ ﺩﯾﺪﻩ ﺍﺳﺖ! ﺑﺎﺭﺍﻥ ﺭﺣﻤﺖ ﺧﺪﺍﻫﻤﯿﺸﻪ ﻣﯽ ﺑﺎﺭﺩ، ﺗﻘﺼﯿﺮ ﻣﺎﺳﺖ ﮐﻪﮐﺎﺳﻪ ﻫﺎﯾﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻋﮑﺲ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﯾﻢ

» ﮐﻮﭼﻪ - ﻓﺮﯾﺪﻭﻥ ﻣﺸﯿﺮﯼ «ﺑﻲ ﺗﻮ ﻣﻬﺘﺎﺏ ﺷﺒﻲ ﺑﺎﺯ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻛﻮﭼﻪﮔﺬﺷﺘﻢﻫﻤﻪ ﺗﻦ ﭼﺸﻢ ﺷﺪﻡ ﺧﻴﺮﻩ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺗﻮﮔﺸﺘﻢﺷﻮﻕ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﺗﻮ ﻟﺒﺮﻳﺰ ﺷﺪ ﺍﺯ ﺟﺎﻡﻭﺟﻮﺩﻡ،ﺷﺪﻡ ﺁﻥ ﻋﺎﺷﻖ ﺩﻳﻮﺍﻧﻪ ﻛﻪ ﺑﻮﺩﻡﺩﺭ ﻧﻬﺎﻧﺨﺎﻧﻪ ﻱ ﺟﺎﻧﻢ ﮔﻞ ﻳﺎﺩ ﺗﻮ ﺩﺭﺧﺸﻴﺪﺑﺎﻍ ﺻﺪ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﺧﻨﺪﻳﺪﻋﻄﺮ ﺻﺪ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﭘﻴﭽﻴﺪﻳﺎﺩﻡ ﺁﻣﺪ ﻛﻪ ﺷﺒﻲ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻛﻮﭼﻪﮔﺬﺷﺘﻴﻢﭘﺮﮔﺸﻮﺩﻳﻢ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺧﻠﻮﺕ ﺩﻟﺨﻮﺍﺳﺘﻪﮔﺸﺘﻴﻢﺳﺎﻋﺘﻲ ﺑﺮ ﻟﺐ ﺁﻥ ﺟﻮﻱ ﻧﺸﺴﺘﻴﻢﺗﻮ ﻫﻤﻪ ﺭﺍﺯ ﺟﻬﺎﻥ ﺭﻳﺨﺘﻪ ﺩﺭ ﭼﺸﻢﺳﻴﺎﻫﺖﻣﻦ ﻫﻤﻪ ﻣﺤﻮ ﺗﻤﺎﺷﺎﻱ ﻧﮕﺎﻫﺖﺁﺳﻤﺎﻥ ﺻﺎﻑ ﻭ ﺷﺐ ﺁﺭﺍﻡﺑﺨﺖ ﺧﻨﺪﺍﻥ ﻭ ﺯﻣﺎﻥ ﺭﺍﻡﺧﻮﺷﻪ ﻣﺎﻩ ﻓﺮﻭ ﺭﻳﺨﺘﻪ ﺩﺭ ﺁﺏﺷﺎﺧﻪ ﻫﺎ ﺩﺳﺖ ﺑﺮﺁﻭﺭﺩﻩ ﺑﻪ ﻣﻬﺘﺎﺏﺷﺐ ﻭ ﺻﺤﺮﺍ ﻭ ﮔﻞ ﻭ ﺳﻨﮓﻫﻤﻪ ﺩﻝ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻪ ﺁﻭﺍﺯ ﺷﺒﺎﻫﻨﮓﻳﺎﺩﻡ ﺁﻳﺪ : ﺗﻮ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻲ :ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻋﺸﻖ ﺣﺬﺭ ﻛﻦ!ﻟﺤﻈﻪ ﺍﻱ ﭼﻨﺪ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺁﺏ ﻧﻈﺮ ﻛﻦﺁﺏ ، ﺁﺋﻴﻨﻪ ﻋﺸﻖ ﮔﺬﺭﺍﻥ ﺍﺳﺖﺗﻮ ﻛﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻧﮕﺎﻫﺖ ﺑﻪ ﻧﮕﺎﻫﻲ ﻧﮕﺮﺍﻥﺍﺳﺖﺑﺎﺵ ﻓﺮﺩﺍ ، ﻛﻪ ﺩﻟﺖ ﺑﺎ ﺩﮔﺮﺍﻥ ﺍﺳﺖ!ﺗﺎ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻛﻨﻲ، ﭼﻨﺪﻱ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺷﻬﺮﺳﻔﺮ ﻛﻦ!ﺑﺎ ﺗﻮ ﮔﻔﺘﻢ :"ﺣﺬﺭ ﺍﺯ ﻋﺸﻖ؟ﻧﺪﺍﻧﻢ!ﺳﻔﺮ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ﺗﻮ؟ﻫﺮﮔﺰ ﻧﺘﻮﺍﻧﻢ!ﺭﻭﺯ ﺍﻭﻝ ﻛﻪ ﺩﻝ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺗﻤﻨﺎﻱ ﺗﻮ ﭘﺮ ﺯﺩﭼﻮﻥ ﻛﺒﻮﺗﺮ ﻟﺐ ﺑﺎﻡ ﺗﻮ ﻧﺸﺴﺘﻢ،ﺗﻮ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺳﻨﮓ ﺯﺩﻱ ﻣﻦ ﻧﻪ ﺭﻣﻴﺪﻡ، ﻧﻪﮔﺴﺴﺘﻢ"ﺑﺎﺯ ﮔﻔﺘﻢ ﻛﻪ: " ﺗﻮ ﺻﻴﺎﺩﻱ ﻭ ﻣﻦ ﺁﻫﻮﻱﺩﺷﺘﻢﺗﺎ ﺑﻪ ﺩﺍﻡ ﺗﻮ ﺩﺭﺍﻓﺘﻢ، ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﮔﺸﺘﻢ ﻭﮔﺸﺘﻢﺣﺬﺭ ﺍﺯ ﻋﺸﻖ ﻧﺪﺍﻧﻢﺳﻔﺮ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ﺗﻮ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﺘﻮﺍﻧﻢ، ﻧﺘﻮﺍﻧﻢ...!ﺍﺷﻜﻲ ﺍﺯﺷﺎﺧﻪ ﻓﺮﻭ ﺭﻳﺨﺖﻣﺮﻍ ﺷﺐ ﻧﺎﻟﻪ ﻱ ﺗﻠﺨﻲ ﺯﺩ ﻭ ﺑﮕﺮﻳﺨﺖ!ﺍﺷﻚ ﺩﺭ ﭼﺸﻢ ﺗﻮ ﻟﺮﺯﻳﺪﻣﺎﻩ ﺑﺮ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺧﻨﺪﻳﺪ،ﻳﺎﺩﻡ ﺁﻳﺪ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺟﻮﺍﺑﻲ ﻧﺸﻨﻴﺪﻡﭘﺎﻱ ﺩﺭ ﺩﺍﻣﻦ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﻛﺸﻴﺪﻡﻧﮕﺴﺴﺘﻢ ، ﻧﺮﻣﻴﺪﻡﺭﻓﺖ ﺩﺭ ﻇﻠﻤﺖ ﻏﻢ، ﺁﻥ ﺷﺐ ﻭ ﺷﺐﻫﺎﻱ ﺩﮔﺮ ﻫﻢﻧﻪ ﮔﺮﻓﺘﻲ ﺩﮔﺮ ﺍﺯ ﻋﺎﺷﻖ ﺁﺯﺭﺩﻩ ﺧﺒﺮﻫﻢﻧﻪ ﻛﻨﻲ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻛﻮﭼﻪ ﮔﺬﺭ ﻫﻢ!ﺑﻲ ﺗﻮ ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﭼﻪ ﺣﺎﻟﻲ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻛﻮﭼﻪﮔﺬﺷﺘﻢ!

ﺧﺪﺍﯾﺎ ﻗﺪﺭﺗﯽ ﺩﻩ ﺗﺎ ﻧﻮﯾﺴﻢ ﮐﻼﻡ ﻧﻐﺰ ﻭﭘﺮ ﻣﻌﻨﺎ ﻧﻮﯾﺴﻢ ﻧﻮﯾﺴﻢ ﺳﻮﺯ ﺩﻝ ﺭﺍ ﺩﺭﺩ ﺟﺎﻥﺭﺍ ﺯﺷﻮﺭ ﻭ ﺷﺮ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﭘﺮ ﻏﻮﻏﺎ ﻧﻮﯾﺴﻢﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺩﻧﯿﺎ ﮐﻪ ﭘﺮ ﺟﻬﻞ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻇﻠﻤﺖ ﺧﺪﺍﯾﺎﻗﺪﺭﺗﯽ ﺩﻩ ﺑﺎ ﺩﻝ ﺑﯿﻨﺎ ﻧﻮﯾﺴﻢ ﻧﻮﯾﺴﻢ ﻫﺮ ﭼﻪﺧﻮﺑﯿﺴﺖ ﺁﺷﮑﺎﺭﺍ ﺯﺑﺪﻫﺎ ﻭ ﺩﺭﻭﻏﻬﺎ ﻭ ﺩﻭﺭﻭﺋﯿﻬﺎ ﻧﻮﯾﺴﻢ ﻣﺜﺎﻝ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺧﻮﺏ ﺭﺣﻤﺎﻥﺣﻘﯿﻘﺖ ﺭﺍ ﻧﻪ ﺭﻭﯾﺎﻫﺎ ﻧﻮﯾﺴﻢ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎﯼﺧﻮﺏ ﻭ ﻋﺒﺮﺕ ﺁﻣﻮﺯ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺩﯾﺮﻭﺯ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻣﺮﻭﺯﻭ ﺍﺯ ﻓﺮﺩﺍ ﻧﻮﯾﺴﻢ ﺑﮑﻮﺑﻢ ﺑﺎ ﻗﻠﻢ ﺍﻫﺮﯾﻤﻨﺎﻥ ﺭﺍﺻﺮﺍﻁ ﺍﻟﻤﺴﺘﻘﯿﻢ ﺧﺎﻟﻖ ﯾﮑﺘﺎ ﻧﻮﯾﺴﻢ ﺧﺪﺍﯾﺎﻗﺪﺭﺗﯽ ﺩﻩ ﺗﺎ ﻧﻮﯾﺴﻢ ﻫﺪﺍﯾﺘﮕﺮ ﺗﻮﺋﯽ ﺯﯾﺒﺎﻧﻮﯾﺴﻢ**

ﺯ ﭼﺸﻤﺖ ﺍﮔﺮ ﭼﻪ ﺩﻭﺭﻡ ﻫﻨﻮﺯ….ﭘﺮ ﺍﺯﺍﻭﺝ ﻭ ﻋﺸﻖ ﻭ ﻏﺮﻭﺭﻡ ﻫﻨﻮﺯﺍﮔﺮ ﻏﺼﻪ ﺑﺎﺭﯾﺪ ﺍﺯ ﻣﺎﻩ ﻭ ﺳﺎﻝ….ﺑﻪ ﯾﺎﺩﮔﺬﺷﺘﻪ ﺻﺒﻮﺭﻡ ﻫﻨﻮﺯﺷﮑﺴﺘﻨﺪ ﺍﮔﺮ ﻗﺎﺏ ﯾﺎﺩ ﻣﺮﺍ…..ﺩﻝ ﺷﯿﺸﻪﺩﺍﺭﻡ ﺑﻠﻮﺭﻡ ﻫﻨﻮﺯﺳﻔﺮ ﭼﺎﺭﻩ ﺩﺭﺩﻫﺎﯾﻢ ﻧﺸﺪ….. ﭘﺮ ﺍﺯ ﻓﮑﺮﺭﺍﻩ ﻋﺒﻮﺭﻡ ﻫﻨﻮﺯﺳﺘﺎﺭﻩ ﺷﺪﻥ ﮐﺎﺭ ﺳﺨﺘﯽ ﻧﯿﺴﺖ….ﮔﺮﺷﺘﻢ ﻭﻟﯽ ﻏﺮﻕ ﻧﻮﺭﻡ ﻫﻨﻮﺯﭘﺮ ﺍﺯ ﺧﺎﻃﺮﺍﺕ ﻗﺸﻨﮓ ﺗﻮﺍﻡ…..ﭘﺮ ﺍﺯ ﯾﺎﺩﻭ ﺷﻮﻕ ﻭ ﻣﺮﻭﺭﻡ ﻫﻨﻮﺯﺗﺮﺍ ﮔﻢ ﻧﮑﺮﺩﻡ ﺧﻮﺩﺕ ﮔﻢ ﺷﺪﯼ……ﻣﻦﺷﯿﻔﺘﻪ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺟﻮﺭﻡ ﻫﻨﻮﺯﺍﮔﺮ ﺟﻨﮓ ﺑﺎ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺳﺎﺩﻩ ﻧﯿﺴﺖ…..ﺩﺭﺍﯾﻦ ﻋﺮﺻﻪ ﻣﺮﺩﯼ ﺟﺴﻮﺭﻡ ﻫﻨﻮﺯﺍﮔﺮ ﮐﻮﮎ ﻣﺎﻫﻮﺭ ﺑﺎ ﻣﺎ ﻧﺴﺎﺧﺖ…..ﭘﺮ ﺍﺯﻧﻐﻤﻪ ﭘﮏ ﻭ ﺷﻮﺭﻡ ﻫﻨﻮﺯﻗﺒﻮﻝ ﺍﺳﺖ ﻋﻤﺮ ﺧﻮﺷﯽ ﻫﺎ ﮐﻢﺍﺳﺖ…..ﻭﻟﯽ ﺑﺎ ﺗﻮﺍﻡ ﭘﺲ ﺻﺒﻮﺭﻡ ﻫﻨﻮﺯ

ﺳﯿﻤﯿﻦ ﺑﻬﺒﻬﺎﻧﯽ ﯾﺎ ﺭﺏ ﻣﺮﺍ ﯾﺎﺭﯼ ﺑﺪﻩ ، ﺗﺎ ﺳﺨﺖ ﺁﺯﺍﺭﺵ ﮐﻨﻢ ﻫﺠﺮﺵ ﺩﻫﻢ ، ﺯﺟﺮﺵ ﺩﻫﻢ ، ﺧﻮﺍﺭﺵ ﮐﻨﻢ ، ﺯﺍﺭﺵ ﮐﻨﻢ ﺍﺯ ﺑﻮﺳﻪ ﻫﺎﯼ ﺁﺗﺸﯿﻦ ، ﻭﺯ ﺧﻨﺪﻩ ﻫﺎﯼ ﺩﻟﻨﺸﯿﻦ ﺻﺪ ﺷﻌﻠﻪ ﺩﺭ ﺟﺎﻧﺶ ﺯﻧﻢ ، ﺻﺪ ﻓﺘﻨﻪ ﺩﺭ ﮐﺎﺭﺵ ﮐﻨﻢ ﺩﺭ ﭘﯿﺶ ﭼﺸﻤﺶ ﺳﺎﻏﺮﯼ ، ﮔﯿﺮﻡ ﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﻟﺒﺮﯼ ﺍﺯ ﺭﺷﮏ ﺁﺯﺍﺭﺵ ﺩﻫﻢ ، ﻭﺯ ﻏﺼﻪ ﺑﯿﻤﺎﺭﺵ ﮐﻨﻢ ﺑﻨﺪﯼ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺶ ﺍﻓﮑﻨﻢ ، ﮔﻮﯾﻢ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪﺵ ﻣﻨﻢ ﭼﻮﻥ ﺑﻨﺪﻩ ﺩﺭ ﺳﻮﺩﺍﯼ ﺯﺭ ، ﮐﺎﻻﯼ ﺑﺎﺯﺍﺭﺵ ﮐﻨﻢ ﮔﻮﯾﺪ ﻣﯿﻔﺰﺍ ﻗﻬﺮ ﺧﻮﺩ ، ﮔﻮﯾﻢ ﺑﺨﻮﺍﻫﻢ ﻣﻬﺮ ﺧﻮﺩ ﮔﻮﯾﺪ ﮐﻪ ﮐﻤﺘﺮ ﮐﻦ ﺟﻔﺎ ، ﮔﻮﯾﻢ ﮐﻪ ﺑﺴﯿﺎﺭﺵ ﮐﻨﻢ ﻫﺮ ﺷﺎﻣﮕﻪ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﯼ ، ﭼﺎﺑﮑﺘﺮ ﺍﺯ ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﺍﯼ ﺭﻗﺼﻢ ﺑﺮ ﺑﯿﮕﺎﻧﻪ ﺍﯼ ، ﻭﺯ ﺧﻮﯾﺶ ﺑﯿﺰﺍﺭﺵ ﮐﻨﻢ ﭼﻮﻥ ﺑﯿﻨﻢ ﺁﻥ ﺷﯿﺪﺍﯼ ﻣﻦ ، ﻓﺎﺭﻍ ﺷﺪ ﺍﺯ ﺍﺣﻮﺍﻝ ﻣﻦ ﻣﻨﺰﻝ ﮐﻨﻢ ﺩﺭ ﮐﻮﯼ ﺍﻭ ، ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺩﯾﺪﺍﺭﺵ ﮐﻨﻢ

ﺑﺎﺯ… ﺍﯼ ﺍﻟﻬﻪ ﻧﺎﺯ ﺑﺎ ﺩﻝ ﻣﻦ ﺑﺴﺎﺯﮐﯿﻦ ﻏﻢ ﺟﺎﻧﮕﺪﺍﺯ ﺑﺮﻭﺩ ﺯ ﺑﺮﻡﮔﺮ… ﺩﻝ ﻣﻦ ﻧﯿﺎﺳﻮﺩ ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻩ ﺗﻮ ﺑﻮﺩﺑﯿﺎ ﺗﺎ ﺯ ﺳﺮ ﮔﻨﻬﺖ ﮔﺬﺭﻡ ﺑﺎﺯ… ﻣﯽﮐﻨﻢ ﺩﺳﺖ ﯾﺎﺭﯼ، ﺑﺴﻮﯾﺖ، ﺩﺭﺍﺯ ،ﺑﯿﺎ ﺗﺎ ﻏﻢ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ، ﺑﺎ ﺭﺍﺯ ﻭ ﻧﯿﺎﺯ - ﺯﺧﺎﻃﺮ ﺑﺒﺮﻡ ﮔﺮ… ﻧﮑﻨﺪ ﺗﯿﺮﺧﺸﻤﺖ، ﺩﻟﻢ ﺭﺍ، ﻫﺪﻑ ،ﺑﺨﺪﺍ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﻣﺮﻍ ﭘﺮﺷﻮﺭ ﻭ ﺷﻌﻒ، ﺑﺴﻮﯾﺖ ﺑﭙﺮﻡ ﺁﻧﮑﻪ ﺍﻭ ﺑﻪ ﻏﻤﺖ ﺩﻝ ﺑﻨﺪﺩ ﭼﻮﻥ ﻣﻦ ﮐﯿﺴﺖ…ﻧﺎﺯ ﺗﻮ، ﺑﯿﺶ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺑﻬﺮ ﭼﯿﺴﺖ ﺗﻮ ﺍﻟﻬﻪ ﻧﺎﺯﯼ، ﺩﺭ ﺑﺰﻣﻢ، ﺑﻨﺸﯿﻦﻣﻦ ﺗﻮﺭﺍ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭﻡ، ﺑﯿﺎ ﮐﻪ ﺟﺰ ﺍﯾﻦ، ﻧﺒﺎﺷﺪ ﻫﻨﺮﻡﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺑﯽ ﻭﻓﺎﯾﯽ، ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺛﻤﺮ، ﺑﺨﺪﺍ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﻣﻦ، ﻧﮕﯿﺮﯼ ﺧﺒﺮ، ﻧﯿﺎﺑﯽ ﺍﺛﺮﻡ

ﺑﻪ ﺗﻮ ﻋﺎﺩﺕ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﺍﯼ ﺑﻪﻣﻦ ﻧﺰﺩﯾﮏ ﺗﺮ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺍﯼ ﺣﻀﻮﺭﻡ ﺍﺯﺗﻮ ﺗﺎﺯﻩ ﺍﯼ ﻧﮕﺎﻫﻢ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺭﻭﺷﻦ ﺑﻪ ﺗﻮﻋﺎﺩﺕ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﻣﺜﻞ ﮔﻠﺒﺮﮔﯽ ﺑﻪﺷﺒﻨﻢ ﻣﺜﻞ ﻋﺎﺷﻘﯽ ﺑﻪ ﻏﺮﺑﺖ ﻣﺜﻞﻣﺠﺮﻭﺣﯽ ﺑﻪ ﻣﺮﻫﻢ ﻟﺤﻈﻪ ﺩﺭ ﻟﺤﻈﻪﻋﺬﺍﺑﻪ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎﯼ ﻣﻦ ﺑﯽ ﺗﻮ ﺗﺠﺮﺑﻪﮐﺮﺩﻥ ﻣﺮﮔﻪ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﺮﺩﻥ ﺑﯽ ﺗﻮ ﻣﻦﮐﻪ ﺩﺭ ﮔﺮﯾﺰﻡ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻋﺎﺩﺕ ﮐﺮﺩﻩﺑﻮﺩﻡ ﺍﺯ ﺳﮑﻮﺕ ﻭ ﮔﺮﯾﻪ ﺷﺐ ﺑﻪ ﺗﻮﺣﺠﺮﺕ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﺑﺎ ﮔﻞ ﻭ ﺳﻨﮓ ﻭﺳﺘﺎﺭﻩ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡﺧﻠﻮﺕ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﻫﺎﻣﻮ ﺑﺎ ﺗﻮ ﻗﺴﻤﺖﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﺧﻮﻧﻪ ﻟﺒﺮﯾﺰ ﺳﮑﻮﺗﻪ ﺧﻮﻧﻪﺍﺯ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﺧﺎﻟﯽ ﻣﻦ ﭘﺮ ﺍﺯ ﻣﯿﻞ ﺯﻭﺍﻟﻢﻋﺸﻖ ﻣﻦ ﺗﻮ ﺩﺭ ﭼﻪﺣﺎﻟﯽ**********

mer30 va3 add

Slm.mrC

ﺷﺐ ﺳﺮﺩﯼ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻦ ﺍﻓﺴﺮﺩﻩ ﺭﺍﻩ ﺩﻭﺭﯼ ﺍﺳﺖ ﻭ ﭘﺎﯾﯽ ﺧﺴﺘﻪ ﺗﯿﺮﮔﯽ ﻫﺴﺖ ﻭ ﭼﺮﺍﻏﯽ ﻣﺮﺩﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ 0 ﺗﻨﻬﺎ 0 ﺍﺯ ﺟﺎﺩﻩ ﻋﺒﻮﺭ : ﺩﻭﺭ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ ﺯ ﻣﻦ ﺁﺩﻡ ﻫﺎ ﺳﺎﯾﻪ ﺍﯼ ﺍﺯ ﺳﺮ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﮔﺬﺷﺖ 0 ﻏﻤﯽ ﺍﻓﺰﻭﺩ ﻣﺮﺍ ﺑﺮ ﻏﻢ ﻫﺎ ﻓﮑﺮ ﺗﺎﺭﯾﮑﯽ ﻭ ﺍﯾﻦ ﻭﯾﺮﺍﻧﯽ ﺑﯽ ﺧﺒﺮ ﺁﻣﺪ ﺗﺎ ﺑﺎ ﺩﻝ ﻣﻦ ﻗﺼﻪ ﻫﺎ ﺳﺎﺯ ﮐﻨﺪ ﭘﻨﻬﺎﻧﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﺭﻧﮕﯽ ﮐﻪ ﺑﮕﻮﯾﺪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺍﻧﺪﮐﯽ ﺻﺒﺮ ﺳﺤﺮ ﻧﺰﺩﯾﮏ ﺍﺳﺖ ﻫﺮ ﺩﻡ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﻧﮓ ﺑﺮ ﺁﺭﻡ ﺍﺯ ﺩﻝ : ﻭﺍﯼ ﺍﯾﻦ ﺷﺐ ﭼﻘﺪﺭ ﺗﺎﺭﯾﮏ ﺍﺳﺖ ! ﺧﻨﺪﻩ ﺍﯼ ﮐﻮ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺩﻝ ﺍﻧﮕﯿﺰﻡ ؟ ﻗﻄﺮﻩ ﺍﯼ ﮐﻮ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺩﺭﯾﺎ ﺭﯾﺰﻡ ؟ ﺻﺨﺮﻩ ﺍﯼ ﮐﻮ ﮐﻪ ﺑﺪﺍﻥ ﺁﻭﯾﺰﻡ ؟ ﻣﺜﻞ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﺐ ﻧﻤﻨﺎﮎ ﺍﺳﺖ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻫﻢ ﻏﻢ ﺍﺳﺖ ﺑﺮ ﺩﻝ ﻏﻢ ﻣﻦ ﻟﯿﮏ ﻏﻤﯽ ﻏﻤﻨﺎﮎ

ﭘﻨﺞ ﻭﺍﺭﻭﻧﻪ ﭼﻪ ﻣﻌﻨﺎ ﺩﺍﺭﺩ ؟!ﺧﻮﺍﻫﺮ ﮐﻮﭼﮑﻢ ﺍﺯ ﻣﻦ ﭘﺮﺳﻴﺪﻣﻦ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺧﻨﺪﻳﺪﻡﮐﻤﻲ ﺁﺯﺭﺩﻩ ﻭ ﺣﻴﺮﺕ ﺯﺩﻩ ﮔﻔﺖﺭﻭﻱ ﺩﻳﻮﺍﺭ ﻭ ﺩﺭﺧﺘﺎﻥ ﺩﻳﺪﻡﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﺧﻨﺪﻳﺪﻡﮔﻔﺖ ﺩﻳﺮﻭﺯ ﺧﻮﺩﻡ ﺩﻳﺪﻡ ﭘﺴﺮ ﻫﻤﺴﺎﻳﻪﭘﻨﺞ ﻭﺍﺭﻭﻧﻪ ﺑﻪ ﻣﻴﻨﻮ ﻣﻴﺪﺍﺩﺁﻧﻘَﺪَﺭ ﺧﻨﺪﻩ ﺑﺮﻡ ﺩﺍﺷﺖ ﮐﻪ ﻃﻔﻠﮏﺗﺮﺳﻴﺪﺑﻐﻠﺶ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﺑﻮﺳﻴﺪﻡ ﻭ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﮔﻔﺘﻢﺑﻌﺪﻫﺎ ﻭﻗﺘﻲ ﻏﻢﺳﻘﻒ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﺩﻟﺖ ﺭﺍ ﺧﻢ ﮐﺮﺩﺑﻲ ﮔﻤﺎﻥ ﻣﻲ ﻓﻬﻤﻲ- ﭘﻨﺞ ﻭﺍﺭﻭﻧﻪ ﭼﻪ ﻣﻌﻨﺎ ﺩﺍﺭﺩ

نام خدایی که هر چه میکشم از اوست...

برای خوش زیستن باید بی رحم تر از این حرفها بود...

بی رحم تر از همه.منم بی رحم شدم.بی رحم بی رحم..

این چنین رسوا نبودیم ، اعتباری داشتیم

ما که امروز این چنین افتاده ایم از چشم خلق

روزگاری سر در آغوش نگاری داشتیم

ای که در فصل خزانم دیده ای با پشت خم



منم یاد گرفتم دل بشکنم.کمک نکنم به کسی.تازه یاد گرفته ام هر کسی به اندازه ی نیازش به تو محبت میکند.یاد گرفته ام سلام گرگ بی طمع نیست.فهمیده ام به کسی اطمینان نکنم.فکر میکنم راه زندگی همین است.بی رحم بودن.به فکر کسی نبودن

*ﺍﺳﯿﺮ* ﺍﯼ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﻦ ﺧﺴﺘﻪ ﺍﻡ ﺗﺎ ﮐﯽ ﺳﮑﻮﺕ ﺗﺎ ﮐﯽ ﺍﺳﯿﺮ ﺍﯼ ﻣﺮﮒ ﺗﻦ ﺍﯾﻦ ﺩﺳﺖ ﻣﻦ ﺩﺳﺘﻢ ﺑﮕﯿﺮ ﺩﺳﺘﻢ ﺑﮕﯿﺮ ﺩﺭ ﺳﯿﻨﻪ ﺍﻡ ﺍﯼ ﺁﺭﺯﻭ ﻣﺤﺾ ﺧﺪﺍ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﻤﯿﺮ ﺍﯼ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﺳﺮ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺍﻡ ﺗﺮﮐﻢ ﮐﻨﯿﺪ ﺍﯼ ﺭﻭﺯ ﻭ ﺷﺐ ﻣﻦ ﺁﺩﻣﯽ ﺩﻝ ﻣﺮﺩﻩ ﺍﻡ ﺗﺮﮐﻢ ﮐﻨﯿﺪ ﻣﻦ ﺗﺎ ﮔﻠﻮ ﺩﺭ ﺣﺴﺮﺗﻢ ﺍﻓﺴﺮﺩﻩ ﺍﻡ ﺗﺮﮐﻢ ﮐﻨﯿﺪ ﺍﺯ ﻭﺣﺸﺖ ﻓﺮﺩﺍﯼ ﺧﻮﺩ ﺁﺯﺭﺩﻩ ﺍﻡ ﺗﺮﮐﻢ ﮐﻨﯿﺪ ﺍﯼ ﺍﺷﮏ ﮔﺮﻡ ﺁﺭﻭﻡ ﺑﺮﯾﺰ ﺑﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﯼ ﺑﯿﻤﺎﺭ ﻣﻦ ﻟﺬﺕ ﺑﺒﺮ ﺍﯼ ﻏﻢ ﺗﻮ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺁﺯﺍﺭ ﻣﻦ ﺩﺭ ﻟﺤﻈﻪ ﯼ ﺑﯿﺪﺍﺩ ﻏﻢ ﮐﯽ ﻣﯿﺸﻮﺩ ﻏﻤﺨﻮﺍﺭ ﻣﻦ ﺍﯼ ﻟﺤﻈﻪ ﯼ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﻣﻦ ﺍﯾﻦ ﺍﻣﺸﺐ ﺭﻭ ﻓﺮﺩﺍ ﻧﮑﻦ ﺩﺭﺩ ﺑﺰﺭﮒ ﺑﻮﺩﻧﻢ ﺭﺍ ﺍﯼ ﺯﻣﺎﻥ ﺣﺎﺷﺎ ﻧﮑﻦ ﺍﯼ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺷﻤﺎ ﺳﺮ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺍﻡ ﺗﺮﮐﻢ ﮐﻨﯿﺪ ﺍﯼ ﺭﻭﺯ ﻭ ﺷﺐ ﻣﻦ ﺁﺩﻣﯽ ﺩﻝ ﻣﺮﺩﻩ ﺍﻡ ﺗﺮﮐﻢ ﮐﻨﯿﺪ

ﻣﺎﻩ ﻣﺠﻠﺲ ﺷﺪ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﺍﯼﺑﺪﺭﺧﺸﯿﺪ ﻭ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻓﺮﻭﺯ ﺷﺪ ﺯ ﺳﺎﯾﻪﮐﺮﻡ ﺟﺪﺵ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﭘﯿﺮﻭﺯ ﺷﺪ ﺳﯿﺎﻫﯽﺷﺐ ﺗﺎﺭﯼ ﺑﺮﻓﺖ ﻭ ﺁﻣﺪ ﺭﻭﺯ ﻭﺟﻮﺩﻧﺎﺯﻧﯿﻨﺶ ﺑﺮﺍﯼ ﻋﺎﻟﻤﯿﺎﻥ ﯾﺎﺭ ﻭ ﻣﻮﻧﺲﺷﺪ ﭼﻮ ﺍﺑﺮ ﺳﺎﯾﻪ ﻓﮑﻦ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺟﻬﺎﻥ ﻭﺍﺷﺪ ﭼﻮ ﺳﺎﯾﻪ ﮐﺮﻣﺶ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎﯼﮐﻤﻮﻧﯿﺴﺖ ﺷﺪ ﺗﻤﺎﻡ ﺭﻫﺒﺮ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻪﺧﻮﺍﺳﺖ ﺩﯾﺪﻥ ﺍﻭ ﻭﻟﯿﮏ ﺩﯾﺪﻥ ﺍﻭﻗﺴﻤﺖ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺭﻭﺱ ﺷﺪ ﺗﻤﺎﻡﺩﺷﻤﻦ ﺍﻭ ﺟﻬﺪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻧﺎﺑﻮﺩﯾﺶ ﻭﻟﯽﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺭﻩ ﻫﻤﻪ ﻣﺎﺕ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﻣﺎﯾﻮﺱﺷﺪ ﭼﻮ ﺣﻖ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺣﻀﻮﺭﺵ ﺑﻪﻣﻬﻤﺎﻧﯽ ﺧﯿﺎﻝ ﻧﻤﻮﺩ ﺩﺷﻤﻦ ﮐﻪﺍﻧﻘﻼﺏ ﺑﯿﺤﺲ ﺷﺪ ﻧﻈﺮ ﺑﻪ ﺭﺣﻠﺖ ﺁﻥﻣﺎﻫﺮﻭ ﻧﻤﻮﺩ ﺩﺷﻤﻦ ﭼﻨﺎﻥ ﻋﻈﯿﻢﺟﻤﺎﻋﺖ ﺑﺪﯾﺪ ﻭ ﻣﺪﻫﻮﺵ ﺷﺪ ﭼﻮ ﻣﻮﺝﺩﺭﯾﺎ ﺑﺮﺁﻣﺪ ﺟﻤﻌﯿﺖ ﺑﯽ ﺑﺎﮎ ﺯﯾﺎﺩﻩﺩﻭﺳﺖ ﺑﻤﺮﺩ ﻭ ﺑﻌﺾ ﺑﯿﻬﻮﺵ ﺷﺪﭼﻨﺎﻥ ﻧﻤﻮﺩ ﺗﺼﻮﺭ ﺁﻥ ﺩﺷﻤﻦ ﺑﺪﺧﻮﺍﻩﮐﻪ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﺍﯼ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﺭﺧﺸﯿﺪ ﻭﺧﺎﻣﻮﺵ ﺷﺪ ﺑﺒﯿﻦ ﻫﺎﺗﻖ ﻋﻈﻤﺘﺶ ﮐﻪﺑﻌﺪ ﺭﺣﻠﺘﺶ ﭼﻪ ﺷﺪ ﺑﺮﺍﯼ ﻋﺎﻟﻤﯿﺎﻥﻫﻤﭽﻮﻥ ﻣﺎﻩ ﻣﺠﻠﺲ ﺷﺪ