فارسیفراموش کردن: نام کاربری | کلمه عبور
مشخصات من
Anonymous Identityاتصال به من
برای يافتن تشابهات بر روی نشانه ها کليک کنيد
Upload PhotoMy Photos
You need to sign in first before view photo of your friend!
تاييدات من
تاييد کننده ندارم
بازديد کنندگان جديدبيشتر >>
8سنة
11سنة
11سنة
11سنة
11سنة
11سنة
12سنة
چه کسی از پوسته من استفاده کردهبيشتر >>
هنوز ثبت نشده
جستجوی کاربر
OwnSkin In-A-Box
درباره من
More Flowers Wishes Comments
دفتر يادداشت من (190) ورود به دفتر يادداشت
ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﯽ ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻻ ﻣﮑﺎﻥ ﻭ ﺑﯽ ﺯﻣﺎﻥ
ﺍﻣﺎ ﺑﻘﺪﺭ ﻓﻬﻢ ﺗﻮ ﮐﻮﭼﮏ ﻣﯿﺸﻮﺩ
ﻭ ﺑﻘﺪﺭ ﻧﯿﺎﺯ ﺗﻮ ﻓﺮﻭﺩ ﻣﯽ ﺁﯾﺪ
ﻭ ﺑﻘﺪﺭ ﺁﺭﺯﻭﯼ ﺗﻮ ﮔﺴﺘﺮﺩﻩ ﻣﯿﺸﻮﺩ
ﻭ ﺑﻘﺪﺭ ﺍﯾﻤﺎﻥ ﺗﻮ ﮐﺎﺭﮔﺸﺎ ﻣﯿﺸﻮﺩ
ﻭ ﺑﻪ ﻗﺪﺭ ﻧﺦ ﭘﯿﺮ ﺯﻧﺎﻥ ﺩﻭﺯﻧﺪﻩ ﺑﺎﺭﯾﮏ ﻣﯿﺸﻮﺩ
ﻭ ﺑﻪ ﻗﺪﺭ ﺩﻝ ﺍﻣﯿﺪﻭﺍﺭﺍﻥ ﮔﺮﻡ ﻣﯿﺸﻮﺩ
ﯾﺘﯿﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﭘﺪﺭ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻣﺎﺩﺭ
ﺑﯽ ﺑﺮﺍﺩﺭﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﺩﺭ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ
ﺑﯽ ﻫﻤﺴﺮﻣﺎﻧﺪﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﻫﻤﺴﺮ ﻣﯿﺸﻮﺩ
ﻋﻘﯿﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﻣﯿﺸﻮﺩ
ﻧﺎﺍﻣﯿﺪﺍﻥ ﺭﺍ ﺍﻣﯿﺪ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ
ﮔﻤﮕﺸﺘﮕﺎﻥ ﺭﺍ ﺭﺍﻩ ﻣﯿﺸﻮﺩ
ﺩﺭ ﺗﺎﺭﯾﮑﯽ ﻣﺎﻧﺪﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﻮﺭ ﻣﯿﺸﻮﺩ
ﺭﺯﻣﻨﺪﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﺷﻤﺸﯿﺮ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ
ﭘﯿﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﻋﺼﺎ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ
ﻭ ﻣﺤﺘﺎﺟﺎﻥ ﺑﻪ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﻋﺸﻖ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ
ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻫﻤﻪ ﮐﺲ ﺭﺍ
ﺑﻪ ﺷﺮﻁ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ
ﺑﻪ ﺷﺮﻁ ﭘﺎﮐﯽ ﺩﻝ
ﺑﻪ ﺷﺮﻁ ﻃﻬﺎﺭﺕ ﺭﻭﺡ
ﺑﻪ ﺷﺮﻁ ﭘﺮﻫﯿﺰ ﺍﺯ ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ ﺑﺎ ﺍﺑﻠﯿﺲ
ﺑﺸﻮﯾﯿﺪ ﻗﻠﺐ ﻫﺎﯾﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻧﺎﺭﻭﺍ
ﻭ ﻣﻐﺰ ﻫﺎﯾﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺍﻧﺪﯾﺸﻪ ﺧﻼﻑ
ﻭ ﺯﺑﺎﻥ ﻫﺎﯾﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻫﺮ ﮔﻔﺘﺎﺭ ِﻧﺎﭘﺎﮎ
ﻭ ﺩﺳﺖ ﻫﺎﯾﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺁﻟﻮﺩﮔﯽ ﺩﺭ ﺑﺎﺯﺍﺭ
ﻭ ﺑﭙﺮﻫﯿﺰﯾﺪ
ﺍﺯ ﻧﺎﺟﻮﺍﻧﻤﺮﺩﯾﻬــﺎ
ﻧﺎﺭﺍﺳﺘﯽ ﻫﺎ
ﻧﺎﻣﺮﺩﻣﯽ ﻫﺎ!
ﭼﻨﯿﻦ ﮐﻨﯿﺪ ﺗﺎ ﺑﺒﯿﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ
ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺳﻔﺮﻩﯼﺷﻤﺎ
ﺑﺎ ﮐﺎﺳﻪﯽﯾﺧﻮﺭﺍﮎ ﻭ ﺗﮑﻪ ﺍﯼ ﻧﺎﻥ ﻣﯽ ﻧﺸﯿﻨﺪ
ﻭ ﺑﺮ ﺑﻨﺪ ﺗﺎﺏ، ﺑﺎ ﮐﻮﺩﮐﺎﻧﺘﺎﻥ ﺗﺎﺏ ﻣﯿﺨﻮﺭﺩ
ﻭ ﺩﺭ ﺩﮐﺎﻥ ﺷﻤﺎ ﮐﻔﻪ ﻫﺎﯼ ﺗﺮﺍﺯﻭﯾﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﯿﺰﺍﻥ
ﻣﯿﮑﻨﺪ
ﻭ ﺩﺭ ﮐﻮﭼﻪ ﻫﺎﯼ ﺧﻠﻮﺕ ﺷﺐ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺁﻭﺍﺯ
ﻣﯿﺨﻮﺍﻧﺪ
ﺩﺧﺘﺮ ﻛﻮﭼﻜﯽ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﭘﯿﺎﺩﻩ ﺑﻪ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﻣﯽﺭﻓﺖ ﻭ ﺑﺮ ﻣﯽ ﮔﺸﺖ.ﺑﺎ ﺍﯾﻨﻜﻪ ﻫﺎ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﺻﺒﺢ ﻫﻮﺍ ﺯﯾﺎﺩ ﺧﻮﺏ ﻧﺒﻮﺩﻭ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻧﯿﺰ ﺍﺑﺮﯼ ﺑﻮﺩ،ﺩﺧﺘﺮ ﺑﭽﻪ ﻃﺒﻖ ﻣﻌﻤﻮﻝِ ﻫﻤﯿﺸﻪ،ﭘﯿﺎﺩﻩﺑﺴﻮﯼ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺭﺍﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩ.ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻇﻬﺮ ﻛﻪ ﺷﺪ،ﻫﻮﺍ ﺭﻭ ﺑﻪ ﻭﺧﺎﻣﺖﮔﺬﺍﺷﺖ ﻭ ﻃﻮﻓﺎﻥ ﻭ ﺭﻋﺪ ﻭ ﺑﺮﻕ ﺷﺪﯾﺪﯼﺩﺭﮔﺮﻓﺖ.ﻣﺎﺩﺭ ﻛﻮﺩﻙ ﻛﻪ ﻧﮕﺮﺍﻥ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻣﺒﺎﺩﺍﺩﺧﺘﺮﺵ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ ﺍﺯ ﻃﻮﻓﺎﻥ ﺑﺘﺮﺳﺪﯾﺎ ﺍﯾﻨﻜﻪ ﺭﻋﺪ ﻭ ﺑﺮﻕ ﺑﻼﯾﯽ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺍﻭ ﺑﯿﺎﻭﺭﺩ،ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺍﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﺑﺪﻧﺒﺎﻝ ﺩﺧﺘﺮﺵﺑﺮﻭﺩ.....ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪﻥ ﺻﺪﺍﯼ ﺭﻋﺪ ﻭ ﺩﯾﺪﻥ ﺑﺮﻗﯽ ﻛﻪﺁﺳﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺧﻨﺠﺮﯼ ﺩﺭﯾﺪ،ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ ﺳﻮﺍﺭ ﻣﺎﺷﯿﻨﺶ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺑﻪ ﻃﺮﻑﻣﺪﺭﺳﻪ ﺩﺧﺘﺮﺵ ﺣﺮﻛﺖ ﻛﺮﺩ.ﺍﻭﺍﺳﻂ ﺭﺍﻩ،ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﭼﺸﻤﺶ ﺑﻪ ﺩﺧﺘﺮﺵﺍﻓﺘﺎﺩ ﻛﻪ ﻣﺜﻞ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﭘﯿﺎﺩﻩ ﺑﻪ ﻃﺮﻑ ﻣﻨﺰﻝ ﺩﺭﺣﺮﻛﺖ ﺑﻮﺩ،ﻭﻟﯽ ﺑﺎ ﻫﺮ ﺑﺮﻗﯽ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺯﺩﻩ ﻣﯿﺸﺪ،ﺍﻭ ﻣﯽ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩ،ﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽ ﻛﺮﺩ ﻭﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﯽ ﺯﺩﻭ ﺍﯾﻦ ﻛﺎﺭ ﺑﺎ ﻫﺮ ﺩﻓﻌﻪ ﺭﻋﺪ ﻭ ﺑﺮﻕ ﺗﻜﺮﺍﺭ ﻣﯽﺷﺪ.ﺯﻣﺎﻧﯿﻜﻪ ﻣﺎﺩﺭ ﺍﺗﻮﻣﺒﯿﻞ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻛﻨﺎﺭ ﺩﺧﺘﺮﻙﺭﺳﺎﻧﺪ،ﺷﯿﺸﻪ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺭﺍ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻛﺸﯿﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻭﭘﺮﺳﯿﺪ":ﭼﻜﺎﺭ ﻣﯽ ﻛﻨﯽ؟ﭼﺮﺍ ﻫﻤﯿﻨﻄﻮﺭ ﺑﯿﻦ ﺭﺍﻩﻣﯽ ﺍﯾﺴﺘﯽ؟"ﺩﺧﺘﺮﻙ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩ"،ﻣﻦ ﺳﻌﯽ ﻣﯽ ﻛﻨﻢﺻﻮﺭﺗﻢ ﻗﺸﻨﮓ ﺑﻨﻈﺮ ﺑﯿﺎﯾﺪ،ﭼﻮﻥ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺍﺭﺩﻣﺮﺗﺐ ﺍﺯ ﻣﻦ ﻋﻜﺲ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﺩ".ﺑﺎﺷﺪ ﻛﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺣﺎﻣﯽ ﺷﻤﺎ ﺑﻮﺩﻩ ﻭﻫﻨﮕﺎﻡ ﺭﻭﯾﺎﺭﻭﯾﯽ ﺑﺎ ﻃﻮﻓﺎﻧﻬﺎﯼ ﺯﻧﺪﮔﯽﻛﻨﺎﺭﺗﺎﻥ ﺑﺎﺷﺪ.ﺩﺭ ﻃﻮﻓﺎﻧﻬﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻧﻜﻨﯿﺪ.
